Het Zwitserleven-gevoel... (Deel-6)

Fred: Zondag 30 juni: in de ochtend met onze nieuwe bus- en chauffeur Hassan op pad. We gaan in Mto wa Mbu fietsen.... O.a. naar Lake Mayara, bezoeken bananenplantages, drinken bananenbier (?) en eten tot besluit bij een Tanzaniaanse familie streekgerechten. Uiteraard na afloop van de fietstocht weer shirtjes ruilen met de Oppergids! Na de lunch rijden we in de middag over bereslechte wegen naar Arusha, een van de grotere steden in Tanzania. We hebben een schitterende lodge L Oasis. (niveau FOX-reis Zuid-Afrika...).Prima maaltijd (eindelijk eens geen rijst, carbonera met banana-split toe...). Eerst Italie-Uruguay op tv, laat wijselijk de finale Spanje-Brailie schieten...

Maandag 1 juli: gaan in de ochtend naar het centrum van Arusha. Op de plaatselijke markt weer vele vrienden (Rafiki!) en vriendinnen gemaakt: 2 t-shirts, fotolijst en nog wat verrassingen voor Jol en Gemma. In Cafe Barrista prima capo en steakburger gegeten. Het is weer schitterend weer. In de ochtend bleek dat een 10-jarig jochie uit Capetown snachts was opgebleven voor de voetbalwedstrijd in de bar. Geef hem smorgens wat AJAX-souveniers. Dolgelukkig gaat hij verder aan zijn uitsmijtertje.. Tegen 4 uur arriveren we in Moshi aan de voet van de hoogste berg van Afrika, de imponerende Kilimanjaro. We zetelen op de Kahawa (koffie in Swahili!) Campsite voor de laatste 2 nachtjes in tenten. Daarna doen we een koffietour.

Dinsdag 2 juli: Onze tentjes staan aan de voet van de Kilimanjaro. We hebben dus een machtig uitzicht. Vandaag is het echter behoorlijk bewolkt. Tijdens de ochtendwandeling doen we de locale markt aan. Kleurrijke taferelen, de camera maakt overuren. sMiddags relaxen. Eigenlijk een soort van rustdag..

Woensdag 3 juli: We worden wakker met de besneeuwde top van de Kilimanjaro in zicht! Bijna 5900 meter hoog! Vlug fotos nemen voordat de wolken er weer voorschuiven. Ontbijten en daarna van Moshi naar Arusha Airport. We vliegen vandaag naar Zanzibar, het tropische eiland voor de kust van Tanzania. Reisduur circa anderhalf uur. Snel nog even een Tanziaanse cap gekocht en dan boarden. We vliegen in een Cessna en er is plaats van max. 11 personen! Ik ga/mag naast de Zuidafrikaanse piloot zitten! Ge-wel-dige ervaring! We zien zelfs de top van de Kili vanuit de lucht! Doordat er een passagiersvliegtuig van Oman Air voorrang op ons heeft cirkelen we bijna een kwartier boven Stone Town, de hoofdstad van Zanzibar. Er worden zelfs enkele duikvluchten gemaakt! Na afloop het volgende pijnlijke moment tijdens deze trip. Bij het zoeken van mijn handbagage kom ik in onprettige aanraking met de proppeller. Het bloed spuit uit mijn linkerwenkbrauw. Ontsmetten, pleister erop en Rambo Fred kan Zanzibar onveilig maken. Begin steeds meer te voelen wat John al die jaren heeft meegemaakt... Binnen het kwartier zijn we in ons hotel in het centrum van Stone Town. Freddy Mercury Museum (hij is hier in Zanzibar geboren!), pinnen, eten, tijdens de ondergaande zon op het strand een Kili achteroverslaan met wat mensen van de groep, weer wat eten en naar bed. Zanzibar maakt een relaxte indruk. Hakuna Matata!

Donderdag 4 juli: Vandaag staat de boottocht Safari Blue op het programma. Een onvergetelijke ervaring. Met 14 man zitten we de hele dag op een dhow, meer dan 30 graden, goudgele stranden, dolfijnen om de boot, azuurblauw doorschijnend water waar je de vissen zo kunt oppakken, snorkellen, het echte ZWITSERLEVEN-gevoel... De lunch gebruiken we op een tropisch eilandje met een groot zeebanket (kreeft in overvloed...) en een swingend bandje! Stukje zwemmen en natuurlijk (?) weer shirtje ruilen met de Grote Chef. Begin er steeds meer plezier in te krijgen! In de middag zeilend terug naar het strand. Douchen, schoonmaken en op zoek naar een internetcafeetje. Bij 2 kreeg ik geen goede verbinding met Nederland, tik mij nu het leplazerus op een Arabisch toetsenbord (95% van Zanzibar is moslim!). Het einde van ons avontuur begint in zicht te komen. Nog 2 dagen hier en dan zondagochtend aankomst op Schiphol. Zie ik eindelijk mijn Grote Liefde weer... (wel een erg klef einde van dit stukje he...)