De avonturen van Sjors en Sjimmie in Zuid-Afrika

Dag 12: Plettenberg Bay-Addo NP
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt gingen we om half negen op weg naar het Addo NP. Dit park staat vooral bekend om de 800 wilde olifanten welke hier momenteel leven. Rond het middag uur kwamen we aan bij de zuidelijk gelegen Matylholweni entrance gate. Na een korte aanmeld procedure konden we voor het eerst deze reis zelf op zoek naar het wild. Al binnen enkele minuten zagen we al de eerste wrattenzwijnen. Erg lief en lelijk tegelijk. Twee uur laten kwamen we aan bij het Addo Elephant restcamp waar we vandaag overnachten. Onderweg kwamen we in totaal drie grote groepen olifanten tegen met in totaal meer dan 150 olifanten. De olifanten naderden de auto tot op slechts enkele meters. Omdat we in de afrikaanse winter het land aandoen is het ook in de nationale parken behoorlijk rustig qua toeristen. Dit geeft je zo nu en dan het gevoel alleen te zijn. Naast de olifanten zagen we kudu’s, zebra’s, rode hartebeesten, struisvogels, mestkevers, mangoesten, havikken, een luipaardschildpad en vele vogels. Een goed begin van het bezoek aan Addo. Onze rondavel (een typisch Zuid Afrikaans huisje) had het uitzicht op een waterpoel waar in de loop van de dag en avond meerdere olifanten te vinden waren. Ook was er een ondergrondse hide waar je tot op wel enkele meters de olifanten kon zien. Om zes uur vertrokken we voor onze nightdrive. Één van de twee gidsen was de gezette gids welke het andere deel van de FOX groep in 2010 had. Helaas viel de nightdrive toch een beetje tegen. De gidsen waren niet echt enthousiast en er ze deden niet echt hun best om de toch wel zeldzame dieren welke we toch tegen kwamen beter te laten zien. Vlak voor het einde zagen we bijvoorbeeld een stekelvarken maar de gidsen wilde liever zo snel mogelijk terug naar het kamp dan toch even in de achteruit om het dier beter te zien. Erg jammer. De dieren welke we wél zagen waren toch wel de moeite waard. We hebben een half uur in het donker bij twee mannetjes leeuwen gestaan. Ook zagen we nog een olifant, wrattenzwijnen, zebra’s, duikers en kudu’s. De hoogtepunten waren de bat eared foxen, het stekelvarken, de spring- en de scrub hare. De spring hare lijkt wel op een combinatie tussen de kanagroo en een haas. Erg grappig beestje welke uitsluitend s’avonds te zien is. Na de gamedrive nog even eten in het restaurant en genieten op de veranda van een olifant bij de waterpoel.

Dag 13: Addo NP-Port Elizabeth
Ondanks dat we wilden uitslapen waren we om kwart over zeven klaarwakker en besloten we een uurtje door het park te rijden om te kijken wat we nog konden spotten. De gebruikelijke verdachten kwamen we tegen zoals de zebra’s, wrattenzwijnen, kudu’s, struisvogels en het rode hartenbeest. Ook kwamen we dit keer enkele zadelrugjakhalzen tegen en een grote groep elanden. Toch enkele dieren welke we gister nog niet gezien hadden. Na het ontbijten en het uitchecken reden we nog enkele uren door het park richting de uitgang. Ook dit keer zagen we leeuwen, drie vrouwtjes welteverstaan. Momenteel leven er acht volwassen leeuwen in het park en van de acht hebben wij er vijf gezien. Veel geluk dus. Ook spotte Shirley een andere katachtige. Namelijk een caracal. Dit dier wordt zelden gezien in het park en tijdens het rijden was Shirley met haar gezicht maar een meter verwijderd van het dier. Nadat we terugreden rende hij snel weg maar niet voordat we toch enkele fotootjes en een filmpje wisten te schieten. De auto’s welke tien seconden later achter ons stonden hebben alles gemist. Een goed voorbeeld dus van het op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Uiteindelijk was het tijd om Addo gedag te zeggen. Van dit park heb ik meer genoten dan zes jaar geleden, omdat als je zelf de vrijheid heb om te gaan waar je wil en te staan hoe lang je wil je veel meer uit je dag kan halen. Binnen een half uur reden we richting Port Elizabeth. Hier verblijven we voor een nacht in het Treetops Guesthouse. Deze locatie ligt op slechts drie minuten afstand van het vliegveld vanwaar we morgen naar Durban vliegen. Nog even een bezoekje gebracht aan de pier en de promenade van deze kustplaats en op tijd naar bed, want morgen verplaatsen we ons van Port Elizabeth tot uiteindelijk St. Lucia.

Dag 14: Port Elizabeth-St.Lucia
Dé dag van het slechte nieuws van Ajax maar we houden ons hier met leukere zaken bezig. Na het ontbijt in de woonkamer van de bed and breakfast gingen we betijds richting het vliegveld om de auto terug te brengen. Zonder een woord of een goede controle was alles goed en kon de auto worden ingeleverd. Uiteindelijk bleek toen we op het vliegveld waren we om 12.15 uur te vliegen in plaats van de 13.15 welke wij continue in ons hoofd hadden. Een geluk bij een ongeluk dus dat we op tijd waren. Na een koffiepauze op het kleine vliegveld vlogen we pas na half één weg. Alles ging op z’n Afrikaans dus het duurde en het duurde. Na een voortvarende vlucht kwamen we een uur en een kwartier later aan in Durban. Toen we het vliegveld uitliepen om de nieuwe luxere huurauto op te halen (een Nissan Almera waarbij ál onze bagage makkelijk in de achterbak past) bleek het te hozen. De autoverhuur mensen wilden niet eens naar buiten om de staat van de auto te controleren dus alles ging op goed vertrouwen. Het stuk tussen Durban en St. Lucia duurde twee en een half uur maar het leek veel langer te duren. De weg wordt ook wel de “deathsway” genoemd en met de storm waarin we terecht waren gekomen bleek wel waarom. Zuid-Afrikanen drinken in het weekend over het algemeen erg veel en de auto’s van de lokale bevolking heeft niet het bandenprofiel zoals je zou willen tegen de regen. Hierdoor hebben we onderweg minimaal vijf ongelukken gezien (waaronder twee auto’s welke ondersteboven stonden onderaan de heuvel) en waarschijnlijk een dodelijk ongeluk van een man welke ons dertig seconden eerder (wel op een asociale manier…) inhaalde. Rond half zes in het donker kwamen we dan toch aan in het kust stadje St. Lucia. De aardige Nederlandse eigenaren van de Elephant Coast Guesthouse heetten ons welkom en vertelden ons wat we allemaal konden doen in St. Lucia. Er was echter één regel: in het donker niet zonder auto naar buiten! Als het begint te schemeren komen de nijlpaarden (er leven er hier meer dan 1000) op het land om te grazen. Omdat St. Lucia tussen de rivier en de zee inligt komen de nijlpaarden letterlijk het dorpje in om over de weg te lopen of in de tuinen te grazen. Na het avond eten besloten we toch nog om even een rondje te rijden. Bewapend met het groot licht van de auto en de zaklampen schenen we om ons heen totdat ze daar stonden…. Twee kolossen van nijlpaarden op het kruispunt in de berm aan het grazen. Geweldig! En een mooie mogelijkheid tot foto’s, video en het even genieten. Uiteindelijk heerlijk onder de wol na een turbulente en enerverende dag.

Dag 15: St. Lucia
Gamedrive dag!!!! Gister is er plaatselijk meer dan een meter regen gevallen en in de ochtend merkten we nog de naweeën. Vanaf ons balkon konden we nog een paar duikers zien in de tuin en om acht uur stonden we klaar voor de Heritage tour door het iSimangaliso Wetland park en Cape Vidal. Doordat het toch druilerig was hadden zowel Shir en ik als de andere twee gasten niet veel zin om te snorkelen of te zwemmen. De golven waren ook te hoog dus het was niet heel handig. iSimangaliso Wetland Park is een geweldig groot park met vijf verschillende ecosystemen en de grootste verscheidenheid vogels, vleermuizen en libellen in één park. Tijdens deze dag kwamen we meerdere witte neushoorns tegen tot op wel één meter afstand, een zeldzame zwarte neushoorn, voldoende buffels, kudu’s, impala’s, duikers tegen en nijlpaarden op het land. Tussen de middag genoten we nog van een echte Zuid Afrikaanse braai bij het strand. Om vier uur kwamen we terug en besloten we nog een wandeling te maken over het strand van St. Lucia. Helaas bleek halverwege dat het heel snel donkerder werd dus gingen we steeds sneller lopen terug naar de lodge. Een beetje gezonde spanning moet er natuurlijk zijn. In de avond stond er opnieuw een nightdrive op het programma. Om acht uur werden we opgehaald voor de drie uur durende tocht in het park waar we vanmiddag ook reden. De gids deed het erg leuk en vertelde veel dingen over het park en had veel humor. Ook Shirley mocht helpen. Zij bemande de tweede spotlight en wist veel dieren te vinden voor de groep. We zagen dit keer wat dieren welke we nog niet eerder gezien hebben. We zagen meerdere bushbaby’s en ook nog eens eentje van erg dichtbij (Shirleys favoriet) Ook zagen we een bushpig, een stekelvarken, een kameleon en verschillende uilen vliegen. Ook nu zagen we dus weer dieren welke we nog niet eerder gezien hebben. Het is trouwens niet dat we dan verder geen dieren zien. We zien iedere gamedrive namelijk tig verschillende herten (onze benaming voor impala, kudu, bushbok, rietbok etc) en ook de buffels, zebra’s en gnoes zijn meer een gewoonte geworden dan een uitzondering.

Dag 16: St Lucia
Vanochtend helaas uitchecken bij de Elephant Coast Guesthouse. We hebben het hier geweldig gehad en de mensen die hier werken zijn super! Opnieuw dus een dikke aanrader! Na het ontbijt besloten we vandaag te gaan naar het oudste wildpark van Zuid-Afrika: het Hluhluwe Umfolozi wildpark. Na een drie kwartier durende tocht erheen kwamen we aan en waren de tekenen positief gestemd. Omdat er de laatste twee dagen veel regen is gevallen is de kans groter dat je wild ziet. De wegen in dit park waren na de helft wel vreselijk. We werden door elkaar geschud en het was lastiger om de auto op de weg te houden dan het wild te zien. Toch was het top-spotter Shirley die opnieuw een erg gewild en zeldzaam dier wist te vinden. Een wilde hond op een paar meter van het pad. Gelukkig rennen wilde honden niet snel weg als je de auto ineens stil zet en hebben we enkele mooie plaatjes kunnen schieten. Daarnaast hebben we wel meer dan vijtien neushoorns gezien en veel van het gebruikelijke wild. Een erg leuke dag waarbij we toch weer enkele dieren zagen welke we nog niet eerder gezien hebben namelijk de wilde hond, de secretarisvogel en de gieren. Er lag namelijk een dode giraf vlak langs het pad met tientallen gieren eromheen. Terug naar St. Lucia en inchecken bij Nzida Lodges and Cabanas. Opnieuw een aanrader. Een mooie kamer met een nog mooiere tuin waarbij de kans bestaat dat we vanavond weer nijlpaarden zien in de tuin. Vanavond ook voor het laatst gegeten bij onze favoriet Oceans Basket. Dit restaurant met vestigingen over het hele land heeft de heerlijkste zalm en sushi.
Morgen gaan we naar Swaziland en daarna verblijven we in totaal voor elf dagen in Kruger Park. Het kan dus zijn dat we door het ontbreken van Wifi twee weken van de buitenwereld zijn afgesloten. Maar we gaan het leukste deel van de reis in! Het is hier nog steeds onvergetelijk. De lodges zijn stuk voor stuk toppers en de Zuid-Afrikanen zijn toch een uiterst vriendelijk volk. Wij gaan verder met genieten en tot de volgende keer maar weer!