De Rocky Mountains blijft ons verbazen
Blijf op de hoogte en volg Davy
12 Juni 2018 | Canada, Banff
Zaterdag 9 juni
Na een goede nachtrust besloten we vandaag wat actiever te zijn. In de ochtend hebben we een deel van de Icefield Parkway gereden tot de Athabasca falls. Hier hebben we een hike gedaan. Onderweg kwamen we uiteraard weer een beer tegen en ook een aantal elk. Op een andere weg kwamen we drie bighorn sheep tegen naast de weg en ook een schattige marmot op een steen. Na de lunch besloten we ons te laten informeren bij het visitor center over wandelingen in de buurt. We kregen als advies om de Valley of the 5 lakes trial te lopen. Een wandeling van bijna vijf kilometer langs vijf meertjes waarvan de ene nog mooier blauw was dan de ander. Prachtig!Shirley had haar beer spray continue bij de hand maar gelukkig niet nodig. In de avond hebben we net als vanmiddag lekker gegeten bij Smitthy's en verder rustig aan gedaan.
Zondag 10 juni
Het weer is vandaag bar en boos. Het is koud (in Jasper maximaal 6 graden) en het regent de hele dag. We besluiten toch om in de ochtend even naar Maligne lake te rijden. Misschien kunnen we daar nog wel een wandeling doen. Halverwege de rit gaat de temperatuur richting het vriespunt en begint het steeds harder te sneeuwen. We besluiten maar terug te rijden en komen onderweg opnieuw een beer tegen. Zwarte beer nummer 16. Oké dat kan geen toeval meer zijn natuurlijk. Het blijkt dat de beren net uit de winterslaap zijn gekomen en we nog net voor het drukke toeristen seizoen zitten. Hierdoor zijn de beren in deze periode nog wat meer langs de weg te zien. Nadat we op de kamer formule 1 hebben gekeken besluiten we nog even rond te rijden. We rijden nog steeds in de regen langs Lake Annette en Lake Edith. Opnieuw prachtig. Daarna rijden we door naar Maligne Canyon waar we een wandeling maken over enkele bruggen. Het water buldert hier tussen de canyon door naar beneden. Op de weg terug ziet Davy ineens iets oversteken. Zodra we op de plek aankomen zien we op twintig meter afstand een coyote lopen. Een veel grotere dan we eerder hadden gezien. Nadat hij weg liep besloten we om door te rijden en de eerst volgende afslag te nemen waardoor we in het bos terecht kwamen. We zagen hier weer enkele elks en een aantal mule deer van heel dichtbij. Op het moment dat we wilden omdraaien stond daar in eens de coyote weer op het pad. Hij keek ons even aan en liep daarna weer weg. Op de weg terug naar Jasper zagen we vlak voor het dorp opeens nog een coyote in de berm op een heuvel met ons mee lopen. Verbazingwekkend om er zo twee vlak na elkaar te zien. Na de identificatie bij het visitor center (Nee het was toch geen wolf) reden we terug naar de kamer om onze spullen klaar te maken voor het vertrek van morgen. In de avond besloten we toch nog even op pad te gaan. De mist wat de hele dag hing was gaan liggen en het bleek dat er allemaal sneeuw lag op de bergen. Wat was dit toch mooi. We dachten om nog een keer naar Maligne lake te rijden. Misschien zou dit extra mooie foto's opleveren met het sneeuw op de bergen. Tijdens de route besloten we nog even de weg te nemen waar we vanochtend de coyote zagen rijden. We zagen wat mule deer en wat elk en dachten er aan om te gaan omdraaien. Tot Shirley opeens iets zag. Een moeder grizzly beer met twee kleintjes! Wow! Wij zijn helemaal alleen met deze drie. Het verschil met de zwarte beer is direct te zien. Deze beer is veel forser en gevaarlijker en helemaal met twee kleintjes erbij. We blijven een half uur bij de drie tot ze verder het bos in gaan. Opnieuw een hoogtepunt van deze vakantie! Daarna rijden we toch door naar Maligne lake. De weg er naar toe is prachtig omdat we op een gegeven moment boven de 1500 meter rijden en alles wit is. Een mooie foto kunnen we dan ook niet maken omdat het daar nog sneeuwt maar een onvergetelijke avond kunnen we wel bijschrijven!
Maandag 11 juni
We verlaten 711 miette ave en zeggen Nancy gedag. Vandaag staat de Icefield Parkway op het programma. Volgens velen de mooiste weg ter wereld. De weg begint rustig met veel groen rechts en links van ons en we vinden het beide toch wel wat saai. Tot we opnieuw worden gestopt en we een zwarte beer naast de weg zien. Een file ontstaat snel. Na een uur rijden verandert de weg en de omgeving opeens. We rijden tussen steeds meer bergen van 3000 meter door met veel sneeuw van gister en de "wows" beginnen steeds meer toe te nemen. We rijden langs open valleien en langs besneeuwde gletsjers tot we halverwege de route aankomen bij het Columbia Icefield. We besluiten de dure tour het ijs op niet te doen, want een jongen van het visitor center gaf een goed alternatief. Na een wandeling van een twintigtal minuten komen we aan bij de voet van de Althabasca gletsjer. Immens mooi, koud en winderig. We maken een rondje en keren terug naar de auto. Ondertussen is het ook weer gaan sneeuwen wat de ambiance alleen maar beter maakt. En even later staan er weer een tiental auto's stil langs de weg. We zien moeder zwarte beer en twee cubs in de sneeuw spelen. Dit levert natuurlijk weer mooie plaatjes op. De volgende stop is bij de Bow summit. We lopen op een bospaadje tussen besneeuwde bomen (waarvan de sneeuw af en toe naar beneden valt) door richting een uitzicht punt van het Peyto lake. Op Google zijn prachtige foto's te vinden van de unieke blauwe turquoise kleur van dit meer. Helaas ziet het meer er voor ons vandaag iets anders uit maar nog steeds prachtig. Om drie uur komen we aan in Banff. We hebben uiteindelijk meer dan 6 uur gedaan over een route van iets meer dan 200 km! Banff is het meer toeristische dorp van de Rocky Mountains. Er zijn hier veel meer toeristen en ook is het dorp een stuk groter en zijn er meer restaurants en winkels te vinden. Het aantal dieren zal hier dus een stuk minder zijn maar wie weet wat we tegen komen. We verblijven de laatste vier nachten in de Bow View lodge. Wel grappig. 80 kilometer verder op waren we dus bij de Bow berg vanmiddag. Vanaf daar gaat we Bow rivier 80 kilometer oostwaarts en zitten we hier dus met ons balkon aan de Bow rivier. De lodge heeft een grote broer hiernaast (4 of 5 sterren) en wij mogen ook gebruik maken van hun faciliteiten dus we zijn deze avond direct in het zwembad en de jacuzzi gesprongen. De rest van de avond hebben we nog een wandeling gemaakt naar Bow falls waarbij we een mooie mannetjes Elk zagen met zijn zoontje en we moeten oppassen met wandelen, want er is een valse coyote in de buurt die haar nest aan het beschermen is. Alle honden moeten dus aan de lijn.
Morgen is de enige dag dat er zon voorspeld wordt deze week dus we gaan dan naar Lake Louise. Ook dit schijnt schitterend te zijn en we gaan dan ook een lekkere wandeling maken.
Na een goede nachtrust besloten we vandaag wat actiever te zijn. In de ochtend hebben we een deel van de Icefield Parkway gereden tot de Athabasca falls. Hier hebben we een hike gedaan. Onderweg kwamen we uiteraard weer een beer tegen en ook een aantal elk. Op een andere weg kwamen we drie bighorn sheep tegen naast de weg en ook een schattige marmot op een steen. Na de lunch besloten we ons te laten informeren bij het visitor center over wandelingen in de buurt. We kregen als advies om de Valley of the 5 lakes trial te lopen. Een wandeling van bijna vijf kilometer langs vijf meertjes waarvan de ene nog mooier blauw was dan de ander. Prachtig!Shirley had haar beer spray continue bij de hand maar gelukkig niet nodig. In de avond hebben we net als vanmiddag lekker gegeten bij Smitthy's en verder rustig aan gedaan.
Zondag 10 juni
Het weer is vandaag bar en boos. Het is koud (in Jasper maximaal 6 graden) en het regent de hele dag. We besluiten toch om in de ochtend even naar Maligne lake te rijden. Misschien kunnen we daar nog wel een wandeling doen. Halverwege de rit gaat de temperatuur richting het vriespunt en begint het steeds harder te sneeuwen. We besluiten maar terug te rijden en komen onderweg opnieuw een beer tegen. Zwarte beer nummer 16. Oké dat kan geen toeval meer zijn natuurlijk. Het blijkt dat de beren net uit de winterslaap zijn gekomen en we nog net voor het drukke toeristen seizoen zitten. Hierdoor zijn de beren in deze periode nog wat meer langs de weg te zien. Nadat we op de kamer formule 1 hebben gekeken besluiten we nog even rond te rijden. We rijden nog steeds in de regen langs Lake Annette en Lake Edith. Opnieuw prachtig. Daarna rijden we door naar Maligne Canyon waar we een wandeling maken over enkele bruggen. Het water buldert hier tussen de canyon door naar beneden. Op de weg terug ziet Davy ineens iets oversteken. Zodra we op de plek aankomen zien we op twintig meter afstand een coyote lopen. Een veel grotere dan we eerder hadden gezien. Nadat hij weg liep besloten we om door te rijden en de eerst volgende afslag te nemen waardoor we in het bos terecht kwamen. We zagen hier weer enkele elks en een aantal mule deer van heel dichtbij. Op het moment dat we wilden omdraaien stond daar in eens de coyote weer op het pad. Hij keek ons even aan en liep daarna weer weg. Op de weg terug naar Jasper zagen we vlak voor het dorp opeens nog een coyote in de berm op een heuvel met ons mee lopen. Verbazingwekkend om er zo twee vlak na elkaar te zien. Na de identificatie bij het visitor center (Nee het was toch geen wolf) reden we terug naar de kamer om onze spullen klaar te maken voor het vertrek van morgen. In de avond besloten we toch nog even op pad te gaan. De mist wat de hele dag hing was gaan liggen en het bleek dat er allemaal sneeuw lag op de bergen. Wat was dit toch mooi. We dachten om nog een keer naar Maligne lake te rijden. Misschien zou dit extra mooie foto's opleveren met het sneeuw op de bergen. Tijdens de route besloten we nog even de weg te nemen waar we vanochtend de coyote zagen rijden. We zagen wat mule deer en wat elk en dachten er aan om te gaan omdraaien. Tot Shirley opeens iets zag. Een moeder grizzly beer met twee kleintjes! Wow! Wij zijn helemaal alleen met deze drie. Het verschil met de zwarte beer is direct te zien. Deze beer is veel forser en gevaarlijker en helemaal met twee kleintjes erbij. We blijven een half uur bij de drie tot ze verder het bos in gaan. Opnieuw een hoogtepunt van deze vakantie! Daarna rijden we toch door naar Maligne lake. De weg er naar toe is prachtig omdat we op een gegeven moment boven de 1500 meter rijden en alles wit is. Een mooie foto kunnen we dan ook niet maken omdat het daar nog sneeuwt maar een onvergetelijke avond kunnen we wel bijschrijven!
Maandag 11 juni
We verlaten 711 miette ave en zeggen Nancy gedag. Vandaag staat de Icefield Parkway op het programma. Volgens velen de mooiste weg ter wereld. De weg begint rustig met veel groen rechts en links van ons en we vinden het beide toch wel wat saai. Tot we opnieuw worden gestopt en we een zwarte beer naast de weg zien. Een file ontstaat snel. Na een uur rijden verandert de weg en de omgeving opeens. We rijden tussen steeds meer bergen van 3000 meter door met veel sneeuw van gister en de "wows" beginnen steeds meer toe te nemen. We rijden langs open valleien en langs besneeuwde gletsjers tot we halverwege de route aankomen bij het Columbia Icefield. We besluiten de dure tour het ijs op niet te doen, want een jongen van het visitor center gaf een goed alternatief. Na een wandeling van een twintigtal minuten komen we aan bij de voet van de Althabasca gletsjer. Immens mooi, koud en winderig. We maken een rondje en keren terug naar de auto. Ondertussen is het ook weer gaan sneeuwen wat de ambiance alleen maar beter maakt. En even later staan er weer een tiental auto's stil langs de weg. We zien moeder zwarte beer en twee cubs in de sneeuw spelen. Dit levert natuurlijk weer mooie plaatjes op. De volgende stop is bij de Bow summit. We lopen op een bospaadje tussen besneeuwde bomen (waarvan de sneeuw af en toe naar beneden valt) door richting een uitzicht punt van het Peyto lake. Op Google zijn prachtige foto's te vinden van de unieke blauwe turquoise kleur van dit meer. Helaas ziet het meer er voor ons vandaag iets anders uit maar nog steeds prachtig. Om drie uur komen we aan in Banff. We hebben uiteindelijk meer dan 6 uur gedaan over een route van iets meer dan 200 km! Banff is het meer toeristische dorp van de Rocky Mountains. Er zijn hier veel meer toeristen en ook is het dorp een stuk groter en zijn er meer restaurants en winkels te vinden. Het aantal dieren zal hier dus een stuk minder zijn maar wie weet wat we tegen komen. We verblijven de laatste vier nachten in de Bow View lodge. Wel grappig. 80 kilometer verder op waren we dus bij de Bow berg vanmiddag. Vanaf daar gaat we Bow rivier 80 kilometer oostwaarts en zitten we hier dus met ons balkon aan de Bow rivier. De lodge heeft een grote broer hiernaast (4 of 5 sterren) en wij mogen ook gebruik maken van hun faciliteiten dus we zijn deze avond direct in het zwembad en de jacuzzi gesprongen. De rest van de avond hebben we nog een wandeling gemaakt naar Bow falls waarbij we een mooie mannetjes Elk zagen met zijn zoontje en we moeten oppassen met wandelen, want er is een valse coyote in de buurt die haar nest aan het beschermen is. Alle honden moeten dus aan de lijn.
Morgen is de enige dag dat er zon voorspeld wordt deze week dus we gaan dan naar Lake Louise. Ook dit schijnt schitterend te zijn en we gaan dan ook een lekkere wandeling maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
